Opinie

Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.
Bekijk hele krant

Kranten

De tolk en de kat

Op de Amsterdamse Nieuwmarkt heb je een bekend café, Lokaal ’t Loosje, en daar woont een geliefde kat, genaamd Smokey. Enfin, grote kans dat Smokey geen onbekende meer is, want over deze cafékat is de afgelopen week veel geschreven: Trouw, Het Parool, het Algemeen Dagblad, De Telegraaf, het Eindhovens Dagblad, BN DeStem en de bijlage ‘Amsterdam’ van NRC, het kon niet op. Dit omdat Smokey na inspectie door de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) niet langer in het café mag wonen, aangezien zijn etensbakje in de keuken staat, en dat is niet hygiënisch. Een werkneemster begon daarom de online petitie ‘Smokey moet blijven’: weg met de regelzucht!

In Limburg heb je een bekend asielzoekerscentrum, en in dat asielzoekerscentrum woont een gewaardeerd tolk van onze militairen in Uruzgan, genaamd Abdul Ghafoor Ahmadzai. Een Afghaan. Vertaalde ook voor het Amerikaanse leger. Enfin, je hoopt dan dat Ahmadzai geen onbekende meer is, want over deze tolk is al veel geschreven, in deze krant. Maar stukken minder in andere kranten, blijkt als je zijn naam eens intikt in online kiosk Blendle. Zelfs Trouw, waar ze tegenwoordig advertentieruimte verkopen als ‘informatieplatform voor mensen met idealen’, ruimde wél een hele redactionele pagina in voor een telefoonhoesje van de Hema (‘Hebbeding’), maar besteedde de afgelopen dagen geen woord aan het ontstellende nieuwsfeit dat Abdul Ghafoor Ahmadzai ons land wordt uitgezet.

Staatssecretaris Teeven ziet geen reden een – geoorloofde – uitzondering te maken voor deze gewaardeerde defensiemedewerker. Hij houdt vast aan de Dublin-regel die bepaalt dat je maar in één Europees land asiel kunt aanvragen. Ahmadzai werd al geweigerd in Noorwegen, waar hij vier jaar geleden ook maar belandde na een plotselinge vlucht, in veewagens door Centraal-Azië, de Kaukasus, een bootje van Turkije naar Griekenland – waarheen het lot je brengt, als je meent dat je leven in gevaar is. Ahmadzais broer was net vermoord. Door de Talibaan, die dachten dat híj het was. Ahmadzai moest zijn vier dagen oude zoon achterlaten. Maar regels zijn regels, meldt Fred Teeven, de dag voordat we een weekend lang operatie Market Garden herdenken. Het begin van de bevrijding. En we eren Britten, Polen, Amerikanen die hun leven voor ons waagden.

Hen wel.

Je kunt dan kwaad worden op Fred Teeven, maar mij lukt dat niet zo goed. Fred Teeven heeft ook maar een rigide opvatting van ‘eerlijk’ zijn zolang ons dat niets kan schelen.

Iemand vroeg: waar is zijn eergevoel?

Ik dacht: waar is óns eergevoel?

De petitie voor Smokey de cafékat is terwijl ik dit schrijf 14.430 maal ondertekend. Ook Ahmadzai kreeg een online petitie. Terwijl ik dit schrijf is die nog maar 2.650 keer ondertekend.

Burgemeester Eberhard van der Laan van Amsterdam sprak zondag een mooie, aanstekelijke Abel Herzberglezing uit, over morele kaders, en hoe ze verschillen nu we met zoveel nationaliteiten bij elkaar wonen in een wereld vol brandhaarden. Hoe het de kunst is steeds te proberen ook het morele kompas van de ander te begrijpen. Mijn probleem is dat ik ons eigen morele kompas niet meer kan vinden.